Tuesday, September 15, 2009

Συριανός καφές: Γιώργος Σκαμπαρδώνης

“Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας”
εκδόσεις ελληνικά γράμματα
2008


Η έμμεση βιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη, όπως αυτός ξεκινά τη ζωή-του από τη Σύρο και τη συνεχίζει στα εκδοροσφαγεία της Αθήνας, από τη φτώχια και το περιθώριο στην καταξίωση και στη λαϊκή αναγνώριση, από τη δεξιοτεχνία στο μπουζούκι στην αναμόρφωση του λαϊκού στίχου και ήχου.
Ο Σκαμπαρδώνης, που είχε γράψει παλιότερα και για τον Τσιτσάνη, δείχνει να θέλγεται από τον κόσμο του ρεμπέτικου, καθώς βλέπει μέσα-του μια δύναμη που ανάγει τη φτωχολογιά σε γνήσια δύναμη και το τραγούδι σε φορέα πολιτισμού, πολύ ανώτερο από τις καχεκτικές συνθήκες που τον δημιούργησαν. Γι’ αυτό η βιογραφία αυτή αναδεικνύει πιο πολύ το άτομο μέσα στο σύνολο και τις συνθήκες του Πειραιά που εξέθρεψαν καημούς και πάθη, μέσα από τα οποία αναδύθηκε το μπουζουκογενές τραγούδι και η ατμόσφαιρα της λαϊκής ψυχής.
Μεταξύ περιθωρίου και καθημερινότητας, μεταξύ φτώχιας και μεροκάματου, μεταξύ ατομικής ζωής με πρωταγωνίστρια τη γυναίκα του Ζιγκοάλα και τον δημόσιο βίο μετά την πρώτη δισκογραφική δουλειά, ο Βαμβακάρης γίνεται το άρτιο δείγμα της μεγαλοσύνης που ανθίζει σαν το τριαντάφυλλο στην κοπριά. Ο αναγνώστης ζει τα γεγονότα σαν ταινία, όπου πιότερο μετράει η ατμόσφαιρα παρά το τάδε ή το δείνα περιστατικό. Κι αυτό επιτυγχάνεται με την έμφαση στις μικροϊστορίες που συναρμόζονται παρά στη μυθιστορηματική πολυπλοκότητα, στα μεμονωμένα και συχνά ασύνδετα επεισόδια παρά στην αρτιότητα της πλοκής που διέπει όλο το έργο.

Πατριάρχης Φώτιος

7 comments:

Vivi G. said...

Καλημέρα.
Συμφωνώ με την ανάρτησή σου ,είναι η προσωπικότητα του Βαμβακάρη που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον πάνω απ΄όλα.
Για τον Σκαμπαρδώνη ακούω καλά λόγια.Το ίδιο και για αρκετούς ακόμα συγγραφείς, που βέβαια προσπαθούν να κάνουν λογοτεχνία,δεν παράγουν απλώς αναλώσιμα.Ξεφύλλισα το συγκεκριμένο βιβλίο-βαριέμαι τους διαλόγους κι έχει πολλούς-κι ίσως επανέλθω να το διαβάσω πιο σωστά για να μην τον αδικώ.
Ψάχνοντας συγγραφείς θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα του Σκαμπαρδώνη,του Ακρίβου,του Γρηγοριάδη,της Καστρινάκη,της Κιτσοπούλου,του Κορτώ,του Μακριδάκη,της Πολιτοπούλου και άλλων που τώρα δεν έχω εύκαιρους στο μυαλό μου.Στο βιβλιοκαφέ πάντως να ομολογήσω παρελαύνουν πολλοί ,κάνεις καλή δουλειά!Σας "οφείλω" 2-3 βιβλία,ξένη λογοτεχνία,αριστουργηματικά...
Να σου πω όμως την μαύρη αλήθεια στην ελληνικη λογοτεχνία
μέχρι τώρα-εγώ τουλάχιστον-δεν βλέπω φως,εννοώ κανένας από τους παραπάνω κι όλη ίσως την στα 35-40-45 γενιά αυτή συγγραφέων δεν μου προκαλεί το ενδιαφέρον που μου είχε προκαλέσει η ίδια πάνω-κάτω ηλικιακά "φουρνιά",Τατσόπουλος,Τριανταφύλλου,Σουρούνης,Καρυστιάνη,Χειμωνάς και λοιποί που χωρίς ίσως να μου αρέσουν όλοι το ίδιο, κάτι άλλο μου έδιναν,που το ψάχνω και τώρα στα λογοτεχνικά τεκταινόμενα αλλά...
Να εξαιρέσω τον Ζουργό ίσως;Δεν ξέρω ακόμα...
Επειδή η λογοτεχνία παραμένει το βαρύ πυροβολικό της ανάγνωσης αναλογίζομαι τι μπορώ να περιμένω.Και γιατί!
Κι αναφέρομαι ονομαστικά σε συγγραφείς με ενδεικτικό τρόπο,εκτιμώ έτσι κι αλλιώς όλους αυτούς που προσπαθούν να κάνουν λογοτεχνία κι όταν λέω αυτός μου αρέσει, αυτός όχι και τόσο και τα λοιπά δεν εννοώ να μειώσω κανένα.Φαντάζομαι όταν εκθέτει κάποιος το έργο του πρέπει να είναι έτοιμος να δέχεται και-μη υβριστική πάντα- άρνηση.
Τέλος,ελπίζω,πιστεύω στους πιτσιρικάδες,κάτι καλό θα βγει,κάποιοι θα ταράξουν τα νερά,δεν μπορεί,κάποιοι ετοιμάζουν μια καλή λογοτεχνική,
εικαστική,μουσική κτλ μπουνιά...
Πού είσαστε ρε παιδιά...Χαμένοι στο διαδίκτυο...

Αθηνά said...

Ο Ζουργός πράγματι είναι ένας αξιόλογος συγγραφέας το μόνο που δεν μου αρέσει όχι μόνο σ' αυτόν αλλά γενικά είναι οι πολλές σελίδες.Δεν είναι δυνατόν να γράφουν 600 και 800 σελίδες μυθιστόρημα κάπου το θεωρώ "ντροπή". ¨ενας άλλος έλληνας συγγραφέας που έχει πολύ ενδιαφέρον κατά την άποψή μου βέβαια, είναι και ο Γεράσιμος Τσάκαλος. Είναι κάτι το διαφορετικό.

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ναι η γενιά του '90 δεν έχει ακόμα παραγάγει όσα πρέπει. Αλλά ούτε και η γενιά του '80 μού φαίνεται ότι ανέδειξε σημαντικά κείμενα.
Να βάλω όμως ένα ερωτηματικό σε όσα λέμε, γιατί είμαστε ακόμα μέσα στα πράγματα και δεν μπορούμε να είμαστε κατηγορηματικοί για την κορυφή: μπορεί να είναι δίπλα μας και να μην τη βλέπουμε εξαιτίας ενός δέντρου!
Πατριάρχης Φώτιος

Και λοιπόν;E allora? said...

Δεν έχω διαβάσει τπτ απ'αυτον το συγγραφέα.Tην επόμενη φορά που θα βρεθώ Ελλάδα θα είναι στο τοπ της λίστας!

Πάπισσα Ιωάννα said...

Διάβασε καλύτερα τα διηγήματά του. Θα τον εκτιμήσεις απ' αυτά καλύτερα.
Πατριάρχης Φώτιος

Και λοιπόν;E allora? said...

Ποιο με συμβουλεύεις για αρχή;

Ευχαριστώ :)

Πάπισσα Ιωάννα said...

Δεν έχω ένα συγκεκριμένο. Απλώς πιστεύω ότι είναι καλύτερος στις μικρές ιστορίες παρά στις μεγάλες. Γιατί ακόμα και τα μυθιστορήματά του είναι συρραφή μικρών αφηγήσεων. Το "Ουζερί Τσιτσάνης" είναι μυθιστόρημα συγκολλημένων μικροϊστοριών. Το "Επί ψύλλου κρεμάμενος" είναι διηγήματα, το οποίο -νομίζω- πήρε βραβείο "διαβάζω".
Ξεφύλλισε ίσως και διάλεξε μόνος σου. Ή πάρε ένα μυθιστόρημα και μια συλλογή διηγημάτων.
Πατριάρχης Φώτιος