Sunday, March 07, 2010

Τσιμπολογώντας: τυρομπουκιές από το τριήμερο

Πλούσιο το τριήμερο σε θέσεις, ειδήσεις, αναγνώσεις, κριτικές, συνεντεύξεις, προαναγγελίες… Ό,τι μπορεί να τροφοδοτεί το μυαλό είναι ευπρόσδεκτο, ό,τι φανερώνει αυτισμό και αναγωγή του "εγώ" σε αυταξία με απωθεί…

1. ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΗ ΔΗΜΟΥΛΑ: H Κική Δημουλά, ο Γάλλος Pierre Dhainaut και ο Αλσατός Rene Schickele είναι τα τιμώμενα πρόσωπα για το 2010 της Association capitale europeenne des litteratures (ACEL). Σειρά εκδηλώσεων έχουν προγραμματιστεί για τις 12 και 13 Μαρτίου του 2010 στο Στρασβούργο για τους βραβευθέντες του 2010, μια πρωτοβουλία του ACEL με την υποστήριξη, μεταξύ άλλων, του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου.
2. ΒΙΒΛΙΟΔΡΟΜΙΟ σε ΑΝΑΝΕΩΣΗ: Το Βιβλιοδρόμιο των Νέων (6.3.2010) άλλαξε όψη, σαν να έγινε πιο ένθετο, πιο εύκολα αποσπώμενο από το σώμα της εφημερίδας, σαν να άλλαξε και lay out, αφού ελάφρυνε τυπογραφικά… Αν συνεχίσουν μάλιστα το παρένθετο αφιέρωμα (αυτό το Σάββατο αναφερόταν στα βιβλία μαγειρικής), τότε ακόμη περισσότερο ενισχύουν το βιβλιοφιλικό προφίλ-τους.
3. ΠΕΝΗΝΤΑ ΤΕΥΧΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ: Λέει χαρακτηριστικά το editorial με αφορμή τα 50 τεύχη της νέας Βιβλιοθήκης: «Οι καλομαθημένοι, τόσα χρόνια, αντέδρασαν. Διέδιδαν ανοησίες για να αποδείξουν τα αυτονόητα. Αρχισαν να οργανώνονται σε αγγλικά τοπωνύμια με πρόβλημα τον Μιλόσεβιτς ή τον Κάρατζιτς! Κι έπειτα ένας άλλος φόβος υπήρχε στην αγορά, πως δράκος εμποδίζει το νερό να φτάνει στα σπίτια. Κουνήματα, κακοήθειες, κλίκες κατέρρευσαν όταν εμφανίστηκε εκείνος με δεκάδες φίλους μαζί του -ήτανε οι μαθητές του Πυθαγόρα, του Χριστού, του Βούδα; Το νερό τρέχει πλέον. Φτάνει στα σπίτια που 'ναι χτισμένα στον λόφο. Οι αρκούδες, οι ασβοί, οι πέρδικες, τα χελιδόνια, οι λύκοι ...κυκλοφορούν στο καταφύγιο χωρίς περιορισμούς. Το καταφύγιο δεν είναι φυλακή. Είναι τόπος ειρήνης. Και λογικής. Γνώσης». (5.3.2010).
4. ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ: Σ’ αυτό ωστόσο το φύλλο οφείλω να αναγνωρίσω ότι είχαν ενδιαφέροντα θέματα: το κριτικό έργο του Περικλή Σφυρίδη, δισέλιδο άρθρο για τη Ζυράννα Ζατέλη, δισέλιδη επίσης ανάλυση για τον Μίλαν Κούντερα, επικήδειο στον Τζερόμ Σάλιντζερ, παρουσίαση του ποιητή Ορέστη Αλεξάκη… Αυτό που επιτέλους συνέβη είναι η επικαιροποίηση της ύλης, αφού τόσο καιρό λειτουργούν με τη λογική περιοδικού που μένει αποστασιοποιημένο από τις τρέχουσες εξελίξεις.
5. ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ; Επιστροφή στα Νέα και στο άρθρο του Μιχάλη Μήτσου (παρατίθενται τα βασικά-του σημεία):
«Είναι το βιβλίο ένα είδος ναρκωτικού; Οι επιστήμονες δεν μπορούν να απαντήσουν. «Η ανάγνωση είναι κάτι το μυστηριώδες, και δεν κατανοούμε πραγματικά πώς απορροφάμε τα γράμματα που βρίσκονται στο χαρτί ή στην οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή», λέει ο Ρόμπερτ Ντάρντον, διευθυντής της Βιβλιοθήκης του Χάρβαρντ και ειδικός στην ιστορία του βιβλίου.
Η Μπίμπι βαν ντερ Ζέε, Βρετανή δημοσιογράφος και συγγραφέας είναι μια φανατική αναγνώστρια βιβλίων. Όπως έγραψε αυτήν την εβδομάδα στην Γκάρντιαν, διαβάζει τρία με τέσσερα βιβλία μαζί. Διαβάζει ενώ περπατάει, ενώ ετοιμάζει το φαγητό των παιδιών, στο μετρό, στο κρεβάτι, στο μπάνιο, κάθε δυνατό δευτερόλεπτο της ημέρας. Δεν βγαίνει ποτέ από το σπίτι χωρίς βιβλίο, κι όταν είναι να πάρει το τρένο παίρνει πάντα και δεύτερο βιβλίο μαζί της για την περίπτωση που τελειώσει το πρώτο. Προτιμά πάντα να διαβάζει από το να βάζει πλυντήριο ή να ασχολείται με τα οικιακά, και πολύ συχνά προτιμά να διαβάζει από το να μιλά στην οικογένειά της ή στους φίλους της.
Τι συνέβη λοιπόν όταν αποφάσισε να κάνει αποχή από τα βιβλία για μια εβδομάδα; «Είδες; Μια ιδέα είναι όλα», της είπε το κομμάτι του εαυτού της που θεωρούσε πάντα ότι η ζωή είναι απλούστερη χωρίς αυτές τις εκδρομές στον μυθιστορηματικό κόσμο. Αλλά εκείνη ήξερε ότι δεν είναι έτσι. Η Μπίμπι βαν ντερ Ζέε ήξερε γιατί ήταν τόσο εκνευρισμένη ήδη από την τρίτη ημέρα της αποχής. Ηξερε γιατί κανείς δεν τολμούσε να της απευθύνει τον λόγο. Το πείραμα πέτυχε. Το βιβλίο προκαλεί εθισμό. Κι ο εθισμός δεν είναι πάντα κάτι κακό
6. ΟΡΧΑΝ ΠΑΜΟΥΚ: Ο Παμπούκ δεν είναι μόνο ένας πολύ καλός συγγραφέας, δεν είναι μόνο μια αναγνωρισμένη γραφίδα με βραβείο Νόμπελ στις αποσκευές-της, είναι και μια σκεπτόμενη μορφή, όχι μόνο για την Τουρκία και την κοινωνική-της δυσκοιλιότητα αλλά και για την ίδια την έννοια της γραφής. Την Τετάρτη, λοιπόν, 10 Μαρτίου στις 19.00 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών θα μιλήσει με θέμα «Τι γίνεται στο μυαλό μας όταν διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα;». Τη διάλεξη θα προλογίσει ο συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος.
7. Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ: Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι η Καθημερινή της Κυριακής, αν και δεν έχει ξεχωριστό ένθετο (πράγμα επιθυμητό) για το βιβλίο, καλύπτει με επιτυχία τα θέματα της επικαιρότητας όχι μόνο με ρεπορτάζ αλλά και με αναλύσεις. Δες αυτήν την Κυριακή (7.3.2010) το μείζον θέμα για το τέλος των Νεοελληνικών σπουδών στο King’s College του Λονδίνου, τη συνέντευξη του Τεύκρου Μιχαηλίδη στη Σελλά για το νέο-του βιβλίο «Αχμές ο γιος του φεγγαριού» και την αρνητική κριτική της Κοτζιά για τον Μιχάλη Μιχαηλίδη και την «Πινακοθήκη τεράτων». Θα είναι το επόμενο ποστ-μας…
Πατριάρχης Φώτιος

10 comments:

WCF said...

Ωραίο ναρκωτικό όμως το βιβλίο!!

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ειρήνη,
ακριβώς έτσι κλείνει ο Μήτσου το άρθρο-του εκφράζοντας την δική-του πεποίθηση, όπως και πολλών, ότι το βιβλίο είναι μια εξάρτηση που ανυψώνει και δεν υποβαθμίζει, που ανοίγει ορίζοντες και δεν περιορίζει τη σκέψη, που κάνει τον άνθρωπο πιο ελεύθερο, πνευματικά και ηθικά, και όχι δέσμιο του εγώ-του.
Πατριάρχης Φώτιος

Ροβίνα Άλμπα said...

Ξεκινώντας να γράψω για την ανάγνωση πιάνω τον εαυτό μου αμέσως, αμέσως να κάνει διαχωρισμούς , να βάζει όρους και προϋποθέσεις και να ορίζει τι αξίζει να διαβαστεί και τι όχι. Ίσως παλιά κατάλοιπα των μαθητικών μου χρόνων , όπου υπήρχε λογοκρισία, την οποία εννοείται δεν αποδεχόμουν, όμως κρυφά και ύπουλα ,όπως όλες οι βιωματικές καταστάσεις , έστω κι αν δεν τις δεχόμαστε άφησε τα σημάδια της. τι θέλω να πω ..Δεν συμφωνώ με τον Μήτσου ότι το βιβλίο δεν υποβαθμίζει ότι δεν περιορίζει τη σκέψη και γενικά μας απελευθερώνει.
Με δεδομένο ότι οι αναγνώστες ανήκουν σε όλα τα επίπεδα της νόησης από κάτω προς τα πάνω και το αντίθετο, υπάρχουν βιβλία που είναι βαριά θανατηφόρα ναρκωτικά, υπάρχουν βιβλία που σε φτωχαίνουν όταν σου προσφέρουν μια καθημερινότητα όχι στις αληθινές διαστάσεις αλλά στις διαστάσεις της αντίληψης του συγγραφέα,υπάρχουν "βιογραφίες" περιθωριακών ανθρώπων, δεν μου αρέσει αυτή η λέξη αλλά δεν βρίσκω τώρα μιαν άλλη, που διατείνονται πως καταθέτουν την αλήθεια της ζωής τους και μόνο αυτό δεν κάνουν, όλα έχουν μια κάλυψη και κυρίως απ' όλα βγαίνει η φωνή ότι, να μην νομίζετε πως ζω μια ζωή που δεν αξίζει, εγώ μέσα εκεί είμαι τόσο ξεχωριστός, τόσο επιθυμητός και τρέχει το ψέμα και κυρίως η επιθυμία, αχ και νάταν έτσι όπως τα γράφω.
Υπάρχουν και τα βιβλία που σπρώχνουν σε δράση , σε δράση παραβατική κι όσα είναι από βιωμένες καταστάσεις λες, ε, εντάξει τουλάχιστον αυτός ξέρει τι λέει γιατί έχει πληρώσει το τίμημα, αλλά υπάρχουν και κάποιοι πράγματι φιλόσοφοι που αυτοί κι αν έφτασαν στις άκρες του ανθρώπινου πνεύματος και μερικές φορές θυμώνω μαζί τους γιατί γίνονται σημαίες σε νέους ανθρώπους και οι ίδιοι όλα τα βίωσαν στην ασφαλή σφαίρα του πνεύματος και οι νέοι στις γωνιές των δρόμων και στα κελλιά των φυλακών.
Και που καταλήγω;Μήπως προτείνω λογοκρισία; Μπα όχι γιατί γρήγορα όλα ,οι επιτροπές ,όλοι οι τρόποι διαφθείρονται και χάνουν τον ευρύ ορίζοντα που πρέπει να έχουν και καταλήγουν προτιμήσεις μιας ομάδας..Τίποτα δεν έχω να προτείνω απλά καταθέτω την άποψή μου Αν και τελικά επειδή είναι η εποχή όπου ακούγεται και δυστυχώς ή μήπως όχι δυστυχώς.., ακούγεται λοιπόν η προτροπή:Γράψε κι εσύ ένα βιβλίο μπορείς. Κι έτσι γίνεται.. και μοιραία όταν μια τέχνη πέφτει στα χέρια των πολλών χωρίς προηγουμένως να έχουν μάθει αυτοί οι πολλοί να τη σέβονται, αναγκαστικά αποκτά τα χαρακτηριστικά τους και γίνεται, φτωχή και φθηνή και μερικές φορές είναι καλό να αποφεύγεται το διάβασμα τέτοιων βιβλιών. Μα θα μου πείτε ,τι περιφρονείς το πλήθος; Αυτοί είναι οι άνθρωποι, ποικίλοι , μικροί, μεγάλοι..Ναι δε θα διαφωνήσω..αλλά είμαι κι εγώ μέσα στην ποικιλία κι εχω την γνώμη πως δεν αξίζουν όλα τα τυπωμένα χαρτιά να λέγονται βιβλία, ας βρούμε και μια άλλη λέξη να τα διαχωρίσουμε...

Πάπισσα Ιωάννα said...

Ροβίνα Άλμπα,
συμφωνώ με το πνεύμα της ρήσης-σου. Έχω ξαναγράψει ότι δεν είναι όλα τα βιβλία καλά και δεν χρειάζεται κανένας φετιχισμός με το βιβλίο. Όσα λέγονται στο προηγούμενο σχόλιο (που είναι δικά-μου ερμηνεύοντας τη φράση της Ειρήνης) αναφέρονται γενικά στο βιβλίο και στην ανάγνωση. Είναι προτιμότερο να διαβάζεις παρά να έχεις άλλες έξεις.
Κατά τ' αλλα υπάρχουν προφανώς "επιζήμια" βιβλία για τα οποία χρειάζεται προσωπική αξιολόγηση (όχι έξωθεν λογοκρισία).
Πατριάρχης Φώτιος

Pellegrina said...

Γεια. (Καλά τα λετε όλοι!)
Μήπως είναι Μητσού και όχι Μήτσου;

Πάπισσα Ιωάννα said...

Pellegrina,
έχεις δίκιο. Ο άνθρωπος λέγεται Μιχάλης Μητσός.
Συγγνώμη.
Πατριάρχης Φώτιος

Pellegrina said...

Έχεις πολλλλήηηη πλάακα γαμώτο!

("Ο άνθρωπος" λέγεται Μιχάληςςς -ονομαστική- Μητσού!!)

Πάπισσα Ιωάννα said...

Pellegrina,
μια πρόχειρη έρευνα στα Νέα έδειξε πως στην ονομαστική είναι Μιχάλης Μητσός. Εκτός αν υπάρχουν δύο δημοσιογράφοι...
Αν ξέρει κανείς βάσιμα, ας μας ενημερώσει, για να μην παραφράζουμε το όνομα του ανθρώπου.
Πατριάρχης Φώτιος

Pellegrina said...

Μια πρόχειρη έρευνα στο google βγάζει δεκάδες σελίδες (περιλαμβανομένων ακαι των Νέων)σε ονομαστική: Μιχάλης Μητσού

Pellegrina said...

Παρόλα αυτά μόλις βρήκα το μπλογκ "Διαστάσεις" όπου πράγματι, έχεις δίκιο, ποστάρει ο Μιχάλης Μητσός. Α, μέγα αίνιγμα! Είναι δύο;;;

(αστυνομικό!)